We waren gewaarschuwd door alarmerende weerberichten en door medezeilers. ‘Er is een serieuze storm op komst. Zoek een veilige en beschutte plek. Zet vooral geen koers richting open zee!’
Als door een wonder vonden wij een niet bezette meerboei in een kleine baai aan de Zweedse westkust. Inmiddels begon de wind flink aan te wakkeren. De meerboei zag er stevig uit, verankerd aan een onderwater rots, maar waren ónze lijnen en bevestigingspunten op het dek wel sterk genoeg? Waren ze wel bestand tegen de kracht van de enorme rukwinden? Zo gingen we bibberend en biddend de nacht in. De wind gierde over het dek en nam alleen maar in hevigheid toe.
Om de paar uur hadden we de wekker gezet om regelmatig de lijnen waarmee we aan de meerboei vastgebonden zaten te checken op doorslijten of in het ergste geval, op doorbreken.
Wat een mooie les mochten we hieruit weer in de praktijk leren.
Want zo is het ook met ons leven met de Heer. Wij mogen uit vrije wil verankerd zijn aan de rots, Jezus! Maar het is aan ons om de ‘lijnen’ te blijven controleren. En de bevestigingspunten in ons leven moeten stevig zijn, gefundeerd op God en op Zijn woord.
Ook al stormt het om ons heen, staat de wereld op z’n kop, zijn er tegenovergestelde meningen of overtuigingen, als je levenshuis - of in ons geval levensboot - verankerd is aan Jezus … mag je veilig en gerust zijn.
Henk Bakker